Posiadanie dobrego mistrza jest z pewnością olbrzymim błogosławieństwem przy treningu kungfu, taijiquan i qigong'u. Jako że mierni instruktorzy są dzisiaj powszechnie spotykani - niektórzy zaczynają uczyć po uczestnictwie w kilku weekendowych seminariach - znalezienie dobrego mistrza to jak znalezienie skarbu lub igły w stogu siana. Oto kilka wskazówek jak możecie go znaleźć.
Przykład tego, czego uczy
Dobry mistrz musi być żywym świadectwem tego, czego uczy. Mistrz kungfu musi umieć się obronić, mistrz taijiquan musi posiadać jakąś wewnętrzną siłę, a mistrz qigongęu musi wykazywać promieniujące zdrowie, jako że są to podstawowe cechy jakie te sztuki mają rozwijać.
Mistrz kungfu, taijiquan czy qigon'u nie rozkoszuje się luksusami, na jakie pozwala sobie wielu trenerów nowoczesnych sportów, jak piłka nożna, czy lekkoatletyka, którzy często nie potrafią dryblować piłki albo biegają w połowie dobrze tak, jak ich uczniowie. Również dzisiaj istnieją instruktorzy kungfu, taijiquan czy qigong'u, którzy nie potrafią wykonywać [form] w połowie tak dobrze jak ich średni uczniowie, ale oni z pewnością nie są mistrzami, chociaż przez grzeczność mogą być nazywani w ten sposób przez uczniów albo publikę.
Zrozumienie wymiaru i głębi
Poza umiejętnościami dobry mistrz jest uzbrojony w wiedzę. Powinien rozsądnie rozumieć wymiar i głębię sztuki, której uczy, i być w stanie odpowiedzieć na podstawowe pytania, jakie mogą mieć jego uczniowie związane z tym co, po co i dlaczego ćwiczą.
Bez tej wiedzy mistrz będzie ograniczony w pomaganiu uczniom w wyciąganiu jak największych potencjalnych korzyści z treningu. Niemniej wielu mistrzów, szczególnie na Zachodzie, [jakkolwiek] być może utalentowanych, nie posiada jednak tej wiedzy. Możemy to uznać, jeśli za 'mistrza' uważamy kogoś, kto osiągnął wysoki poziom w swojej sztuce, ale [osoba taka] nie może być nauczycielem. Nie można akceptować tego w drugą stronę, t.j. [traktować tak] kogoś, kto ma rozległą wiedzę, ale niewiele umie, która to sytuacja jest dość powszechna na Wschodzie. Osoba [taka] mogła naczytać się sporo o kungfu, taijiquan albo qigogngęu i napisać na ten temat kilka książek, ale ma małe umiejętności w zakresie tych sztuk walki. Możemy nazwać ją ekspertem, ale na pewno nie mistrzem.
Systematyczny i hojny
Trzecią cechą mistrza jako dobrego nauczyciela jest jednocześnie bycie systematycznym i hojnym w nauczaniu. Ktoś, kto ma duże umiejętności i wiedzę, ale uczy wyrywkowo albo zatrzymuje wiele ze swej sztuki [dla siebie] jest ekspertem ale nie dobrym mistrzem.
Z drugiej strony trzeba zauważyć, że dobry mistrz naucza odpowiednio do potrzeb i osiągnięć uczniów. Jeśli jego uczniowie nie osiągnęli wymaganego poziomu, nie będzie uczył ich powyżej ich możliwości (jakkolwiek może tego po cichu chcieć), jako że czynienie w ten sposób nie leży w najlepszym interesie ucznia. W takich sytuacjach [mistrz] może być często posądzony o zatrzymywanie swojej wiedzy.
Promieniuje natchnieniem
Czwartą cechą , która przemianowuje dobrego mistrza w wielkiego mistrza, jest promieniowanie natchnieniem. To wielka radość uczyć się od wielkiego mistrza, mimo że jego trening jest ciężki. On sprawia, że skomplikowane koncepty stają się łatwe od zrozumienia, stanowi bezwzględne zapewnienie, że jeśli cokolwiek pójdzie źle jest w stanie i gotowości to poprawić oraz dopinguje uczniów, aby dawali z siebie to, co najlepsze, nawet powyżej poziomu, jaki on sam osiągnął.
Wysokie wartości moralne
Najważniejszą cechą wielkiego mistrza jest nauczanie i wykazywanie w życiu codziennym wysokich wartości moralnych. Wynika z tego, że najlepszy wojownik świata, który brutalnie rani swoich przeciwników, albo najlepszy nauczyciel, który nie praktykuje tego, czemu hołduje, nie może kwalifikować się na wielkiego mistrza. Wielki mistrz jest tolerancyjny, współczujący, odważny, praworządny i pokazuje wielką miłość oraz szacunek dla życia. Wielcy mistrzowie są rzadkością; są więcej warci niż ich waga w złocie.
Źródło: http://www.dragonslist.com/
