W pierwszej części tego artykułu omówiłem 'Fang Song', pierwszą z pięciu najważniejszych dla początkujących umiejętności Taijiquan. W tym artykule przedstawię, to co uważam jako drugą i trzecią najważniejszą umiejętność dla początkujących, czyli Peng Jin i Ding Jin.
Warto przypomnieć, że są to pojęcia, które trudno jest opisać słowami. Są one trudne do zrozumienia. Trudno jest uchwycić o jaki rodzaj umiejętności chodzi. Trzeba to pokazać. Student musi być odpowiednio naprowadzony. Nie są to umiejętności, które możemy pojąć intuicyjnie. Jest to przyczyna, dla której większość ćwiczących nie osiąga dobrych podstaw w tej materii. Wielu nauczycieli nie posiada bowiem tych umiejętności, a zatem, nie jest także możliwe by ich studenci je zdobyli. Nawet dziś, po ponad 20 latach od momentu gdy Wielką Brytanię zaczęli odwiedzać wybitni praktycy Taijiquan, poziom tych umiejętności nadal nie jest tak wysoki jak mogłoby na to wskazywać poświęcenie, wytrwałość i wysiłek jaki wielu ćwiczących wkłada w praktykę Taijiquan.
Peng Jin (czasami po prostu Peng) jest zasadniczą umiejętnością Taijiquan. Wszystkie pozostałe o nią się opierają. Pochodzi ona z rozluźnienia ciała (fang song) i rozciągania. W istocie chodzi o 'rozciąganie, a nie rozprostowanie' stawów. Peng nie jest naturalną lub instynktowną umiejętnością. Bierze się z trwającej odpowiednio długo, właściwej praktyki. Umiejętność ta nie pojawi się bez dobrego zrozumienia jej istoty oraz sporej ilości praktyki. Trening stopniowo przekształca owo zrozumienie w umiejętność obejmującą każdą część ciała. Umiejętności Peng nie zdobędziemy przypadkowo. Można ją stopniowo rozwinąć jedynie poprzez systematyczną praktykę.
(...)
Pozostała część dostępna jest po zalogowaniu.
Jak zdobyć dostęp do całości?
Artykuł ukazał się w 42 numerze Biuletynu Dao e-zin
Źródło: http://www.taiji-europa.eu
Wang Hai Jun
Mistrz Chen Taijiquan, najwybitniejszy uczeń WM Chen Zheng Lei