W tradycyjnym stylu Chen Taijiquan istnieje pięć ustalonych (tzw. formalnych) technik pchających dłoni. W ramach każdej z tych technik istnieje wiele różnych żwiczeń lub opcji wykonania co powoduje, że technik jest faktycznie znacznie więcej. Wraz z kolejną techniką stopień trudności wykonania wzrasta.

Obok ustalonych form w kanonie nauczania są również tzw. swobodne pchające dłonie. Trening ten polega na wykonywaniu dowolnych akcji mających na celu wytrącenie przeciwnika z równowagi. W ćwiczeniu tym obowiązują pewne zasady.

Szereg innych ćwiczeń wykraczających poza wyżej opisane omówiony został niżej w sekcji Aplikacje bojowe.

Podstawowe cele treningu ustalonych pchających dłoni:

• • rozwijanie umiejętności neutralizacji siły zamiast przeciwstawiania się jej
• • budowanie umiejętności utrzymywania poprawnej struktury ciała, gdy działają na niego siły zewnętrzne
• • rozwijanie umiejętności wyczuwania (słuchania) i rozumienia siły (ruchu) partnera, jego intencji oraz równowagi

Jak ćwiczyć ustalone pchające dłonie?

• • używamy minimalnej siły (nie oznacza to kompletnego rozluźnienia i zwiotczenia) - cały czas utrzymujemy Peng ("wypełnienie", "ekspansja")
• • zachowujemy centrum (równowagę), osadzając całe ciało i unikając wychyleń w którąkolwiek stronę
• • pracujemy całym ciałem, przy czym dan tian (podbrzusze) kieruje naszym ruchem
• • umysł jest wyciszony i skupiony na głębokim odczuwaniu całego ciała i jego ruchu (najpierw swojego, potem także partnera)
• • staramy się poprawnie i we właściwym momencie przenosić ciężar i obracać oraz skręcać ciało (zmiany następują w określonym czasie)
• • ruchy są okrągłe i płynne, nie ma gwałtownych zmian kierunków
• • unikamy niepotrzebnych ruchów, ciało porusza się stabilnie ale zarazem lekko i zwinnie

Wiele osób niedługo po nauczeniu się (opanowaniu choreografii) określonych technik formalnych pchających dłoni często nudzi się przy ich ćwiczeniu, albo wykonuje za szybko. Tworzy to fałszywe wrażenie opanowania techniki blokujące dalszy rozwój. Najczęstszą przyczyną tego stanu jest brak zrozumienia celu treningu, którym jest doskonalenie podstawowych umiejętności takich jak: wyczuwanie /słuchanie/ siły, połączenie /spójność/ ciała, osadzenie, relaks, Peng, zawijanie, odwijanie itd.

Gdy wiemy co chcemy rozwijać poprzez trening formalnych pchających dłoni nasz umysł automatycznie staje się bardziej skupiony, wyciszony i zrównoważony. Jesteśmy w stanie sami dokonać znaczącej korekty.

Trzeba też sobie uświadomić, że ćwiczenia formalne są przygotowaniem do treningu tzw. swobodnych pchających dłoni oraz innych form treningu z partnerem, w których występuje rywalizacja. Co za tym idzie wszelkie błędy popełniane na tym etapie treningu mają swoje późniejsze konsekwencje. Po drugie, warto wiedzieć, że wcale nie musimy (jeśli nie jesteśmy zainteresowani) przechodzić do etapu "ostrzejszych" ćwiczeń rywalizacyjnych. Nie ma to jednak wpływa na sposób treningu formalnych pchających dłoni. Należy bowiem podchodzić do niego jak do ćwiczeń, w których występuje rywalizacja.

Co to oznacza w praktyce?

• • utrzymujemy relaks, ale też wyciągnięcie, w taki sposób, aby nasze ciało mogło poradzić sobie ze znacznie większą siłą niż tą z jaką mamy faktycznie do czynienia (zasada "Peng") - (dlatego warto czasem zwiększyć nieco nacisk w ćwiczeniach formalnych aby uświadomić sobie błędy w pozycji, braku równowagi i strukturze ciała i trajektorii ruchu)
• • dążymy do jak najlepszego ustabilizowania swoich pozycji i ruchów oraz wyczuwania centrum równowagi partnera
• • angażujemy naszą uwagę i świadomość w każdy ruch w taki sposób jakbyśmy, spodziewali się w każdej chwili nagłego natarcia
• • skupiamy naszą uwagę na drugiej osobie, starając się wyczuć jej słabe miejsca lub momenty nieuwagi, jakbyśmy czekali na najlepszy moment do zaatakowania.

Dzięki temu, że w ćwiczeniach formalnych nie ma miejsce na rywalizację możemy w bezstresowy, łagodny sposób stopniowo rozwijać m.in. naszą czujność, wrażliwość, zdolność neutralizacji siły, solidną postawę oraz doskonalić wiele innych umiejętności. Trening taki przygotowuje do ćwiczenia aplikacji bojowych Taiji oraz znacząco poprawia jakość formy ręcznej.

Przydatne artykuły:

• Dlaczego nie można się nauczyć pchających dłoni w weekend?
• Podstawy praktyki sekwencji i pchających dłoni wg Li I-yu
• Pchające dłonie z wielkim mistrzem Tai Chi

Aplikacje bojowe

Pod pojęciem "Aplikacje bojowe" w naszej Akademii rozumiemy nie tylko trening zastosowań bojowych poszczególnych ruchów z form. Trening zastosowań jest tylko jednym z elementów i to wcale nie najważniejszym z punktu widzenia rozwoju umiejętności samoobrony. Przećwiczenie zastosowań bojowych poszczególnych technik ma na celu przede wszystkim lepsze zrozumienie charakteru i cech ruchu, działających sił, kierunków, nauki właściwego dystansu itp. Samo przećwiczenie zastosowań bojowych nie zastąpi wymienionych poniżej ćwiczeń, może być jednak pomocne w lepszym zrozumieniu formy.

Wyszczególnione dalej elementy treningu aplikacji i sparringu Taijiquan są obecnie lub będą w przyszłości praktykowane na zajęciach, seminariach lub obozach Akademii Dao. Nie są to ćwiczenia i metody treningowe pochodzące wyłącznie ze stylu Chen Taijiquan wg przekazu WM Chen Xiao-Wang. W znacznej części są one wynikiem przemyśleń i doświadczeń instruktorów. Mogą one nie być praktykowane w innych szkołach Chen Taijiquan (WCTAP).

Podstawę stanowią ćwiczenia oparte na bazie Chen Taijiquan oraz ćwiczenia zgodne z zasadami tej sztuki walki. Niektóre koncepcje, metody treningowe i ćwiczenia zostały również zaczerpnięte z takich stylów i sportów walki jak: styl Yang i Huang Taijiquan, Biały Żuraw, Długa Pięść, Xingyiquan, Yiquan, I liq-quan, Sistema, ju-jitsu, boks i innych.

Trening obejmuje przede wszystkim różnego rodzaju sparringi zadaniowe, m.in.:

- statyczne ćwiczenia pchania pratnera oraz neutralizacji faktycznej siły
- swobodne (wolne) pchające dłonie w miejscu, w ruchu oraz w ograniczonej przestrzeni
- swobodne pchające dłonie z uderzeniami i kopnięciami
- przechwytywanie i neutralizację ataku bez wcześniejszego kontaktu
- trening wyczucia dystansu, zejść i uników
- kontrowanie pojedyncze i ciągłe różnych form ataku
- proste techniki rzutów i dźwigni
- techniki uwalniania z uchwytów do duszeń, dźwigni i rzutów
- obrony przed kopnięciami
- obrona przed wieloma napastnikami
- obrony przed atakiem nożem, pałką

Ćwiczenia solo i na przyrządach:

- trening uderzeń i kopnięć oraz fa-jin w miejscu, w ruchu, w powietrzu, na przyrządach
- trening siłowy i wytrzymałościowy
- trening padów i przewrotów
- trening poruszania się
- trening na tarczach, łapach i packach.

Przydatne artykuły:

• Trening zastosowań technik
• Ćwiczenie Tai Chi jako sztuki walki
• Szybkość w Tai Chi
• Aplikacje form
• Dlaczego wybór pada zawsze na mnie? - krótka charakterystyka procesu doboru ofiary
• Siedem czynników skutecznej samoobrony
• Sposoby zapobiegania - zrozumienie podstaw samoobrony